بررسی فراوانی نسبی زبان جغرافیایی و زبان شیاردار در بیماران مبتلا به پسوریازیس

مقدمه: زبان عضو مهمی است که در بعضی بیماری های سیستمیک مانند پسوریازیس ممکن است دچار تظاهرات متعدد گردد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی فراوانی زبان جغرافیایی و زبان شیاردار در بیماران مبتلا به پسوریازیس و همچنین ارتباط این ضایعات با جنس، سن، مدت زمان ابتلا به بیماری و چند متغیر دیگر می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی مقطعی، 138 بیمار مبتلا به پسوریازیس (79 مرد و 59 زن) مورد معاینه قرار گرفتند. روش جمع آوری اطلاعات شامل بررسی تاریخچه پزشکی بیمار و انجام معاینات داخل دهانی بود. یافته های پژوهش با آزمون آماری 2 χ و در سطح اطمینان 5% مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: این پژوهش نشان داد که 85/39 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس دارای زبان جغرافیایی و 91/23 درصد دارای زبان شیاردار بودند. 34/4 درصد از بیماران هر دو ضایعه را با هم داشتند. نتیجه گیری: شیوع زبان جغرافیایی در زنان کمی بیش از مردان بود ولی تفاوت بین آنها معنی دار نبود. با افزایش سن، فراوانی زبان جغرافیایی با اختلاف معنی داری افزایش یافت. همین طور بین شیوع زبان جغرافیایی و مدت زمان ابتلا، میزان درگیری پوستی و سابقه بستری شدن در بیمارستان، ارتباط معنی داری وجود داشت. از طرفی، شیوع زبان شیاردار در مردان کمی بیش از زنان بود ولی تفاوت بین آنها معنی دار ینبود. همین طور زبان شیاردار با دیگر متغیرها ارتباط معنی داری نداشت.